Afzien & Overleven

Dit boek is mijn eerbetoon aan mijn vader, en aan de familie die samen met hem deze bewogen geschiedenis heeft doorstaan. Het voelt als een erfenis die ik niet alleen voor hem vastleg, maar ook voor onze familie en de generaties na ons.

Al jaren geleden ben ik voorzichtig begonnen met het opschrijven van de verhalen van mijn vader. Zijn herinneringen aan vroeger, zijn belevenissen en zijn vaak pijnlijke ervaringen mochten niet verloren gaan. Door de jaren heen is hij meerdere malen geïnterviewd, zowel als Korea-veteraan als over zijn tijd in het Jappenkamp Moentilan. Zo werkte hij mee aan verschillende documentaires, waaronder de uitzending van Zembla De Vergeten Oorlog (link).

Het leven van mijn vader kende naast vele avonturen ook turbulente gebeurtenissen, waarin hij meer dan eens aan de dood wist te ontsnappen. Nu, op 93-jarige leeftijd, spreekt hij openlijk over zijn verleden. Hij vertelt hoe hij samen met zijn broer, zusters en stiefmoeder het Jappenkamp Moentilan en later de Bersiap-periode wist te overleven. Ook blikt hij terug op zijn jonge jaren, toen hij als vijftienjarige vanuit Batavia ging varen op het hospitaalschip de Ophir en later vanuit Amsterdam bij de VNS en de KNSM de wereldzeeën bevoer.

In 1952 vertrok Herman van der Leelie, slechts 21 jaar oud, als vrijwilliger naar Zuid-Korea, waar hij zich aansloot bij het 38e Regiment van de 2nd "Indianhead" Infantry Division om deel te nemen aan de Korea-oorlog. Hij werd ingedeeld bij de OS-compagnie en gestationeerd op outposts bij T-Bone, Eerie en Arsenal, waar hij onder barre omstandigheden vocht en gewond raakte. Na 65 jaar keerde hij terug naar Zuid-Korea en bezocht de VN-erebegraafplaats in Busan. Met stille eerbied stond hij bij de graven van gevallen kameraden, overweldigd door herinneringen en trots, terwijl de warme ontvangst van de Koreanen zijn bezoek diep betekenisvol maakte.Ook zijn periode als beroepsmilitair en zijn uitzending naar Nieuw-Guinea in 1961 maken deel uit van dit levensverhaal.

Door zijn openheid deelt hij de lessen en littekens die hem gevormd hebben, en laat hij zien hoe hij is omgegaan met de gevolgen van ingrijpende gebeurtenissen. Als oorlogsslachtoffer, veteraan en pelotonscommandant van de Vereniging Oud Korea Strijders neemt hij nog altijd deel aan officiële plechtigheden en herdenkingen, om slachtoffers en kameraden te blijven eren.

Voor mij als zoon is het bijzonder om deze verhalen op papier te mogen zetten. Dit boek is mijn eerbetoon aan mijn vader, en aan de familie die samen met hem deze bewogen geschiedenis heeft doorstaan. Het voelt als een erfenis die ik niet alleen voor hem vastleg, maar ook voor onze familie en de generaties na ons.